نرم کننده لباس من معمولاً به دو شکل مختلف تولید می‌شوند: مایعی که در ماشین لباسشویی استفاده می‌شود یا ورقه‌ای روکش شده که در خشک‌کن استفاده می‌شود.
آنها برای جلوگیری از استاتیک، کمک به چین و چروک، اضافه کردن رایحه و ایجاد احساس نرمی در مواد طراحی شده اند. آنها این کار را با پوشاندن پارچه در یک فیلم نازک و روان کننده انجام می دهند.
این پوشش با لغزنده ساختن لباس ها برای کاهش اصطکاک از استاتیک جلوگیری می کند و نرم کننده بار مثبتی برای خنثی کردن بار استاتیک منفی اضافه می کند. همچنین به جدا کردن الیاف کمک می کند و چیزهایی مانند حوله را نرم تر می کند. علاوه بر این، آنها معمولاً معطر و طراحی می شوند تا رایحه در پارچه باقی بماند. خوب به نظر می رسد، پس مشکل چیست؟
ممکن است متوجه شده باشید که روی برخی از برچسب ها، به خصوص در مورد لباس های پرفورمنس، آنها به طور خاص می گویند از نرم کننده های پارچه استفاده نکنید.
این به این دلیل است که پوشش مومی می تواند با خواص جذب رطوبت و جذب تداخل ایجاد کند. پارچه‌های ورزشی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که رطوبت را از پوست شما به خارج از پارچه می‌کشند، جایی که می‌تواند تبخیر شود.
اما اگر پارچه را در یک پوشش مومی بپوشانید، مانند بستن یک نی نوشیدنی است و توانایی انتقال رطوبت را مسدود می‌کند. این پوشش همچنین به مرور زمان ایجاد می‌شود و نفوذ آب و مواد شوینده به پارچه را سخت‌تر می‌کند، بنابراین بوها و لکه‌ها به سختی از بین می‌روند و در آن بسته می‌شوند.
من سؤالاتی در مورد اینکه چرا لباس های تمرینی حتی پس از شستن هنوز هم می توانند بو داشته باشند، می پرسم، و اولین پاسخ من همیشه این است که بپرسم آیا فرد از نرم کننده یا ورق خشک کن استفاده می کند، که تقریباً همیشه مشکل است.
اگرچه ممکن است پارچه‌ها در ابتدا بسیار نرم و زیبا به نظر برسند، اما این تجمع لایه‌های چرب اضافه کاری باعث می‌شود پارچه‌ها کمتر جذب شوند. این مشکل مخصوصاً در مورد حوله‌ها، که بدیهی است نیاز به جذب رطوبت زیادی دارند، و همچنین ملحفه‌ها و لباس‌های زیر/لایه‌های پایه که برای راحتی عرق را جذب می‌کنند، وجود دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.