در مورد کاکتوس بیشتر بدانیم

کاکتوس گیاهی است که در بیابان رشد می کند و در چند سال اخیر به یک “گیاه زیبایی شناختی” رسانه های اجتماعی تبدیل شده است، بنابراین بسیار محبوب شده است.

کاکتوس عضوی از خانواده گیاهی Cactaceae است، خانواده ای متشکل از حدود 127 جنس با حدود 1750 گونه شناخته شده از راسته Caryophyllales.
جمع آن فقط کاکتوس نیست. جمع آن کاکتوس، کاکتوس و یا کمتر کاکتوس است.
کلمه “کاکتوس” از زبان لاتین از یونان باستان kaktos گرفته شده است.
این نامی بود که در ابتدا توسط تئوفراستوس برای یک گیاه خاردار استفاده می شد که هویت آن اکنون مشخص نیست.
کاکتوس ها در طیف وسیعی از اشکال و اندازه ها وجود دارند.
اکثر کاکتوس ها در زیستگاه هایی زندگی می کنند که حداقل در معرض خشکی قرار دارند.
بسیاری از آنها در محیط های بسیار خشک زندگی می کنند، حتی در صحرای آتاکاما، یکی از خشک ترین مکان های روی زمین، زندگی می کنند.
کاکتوس ها سازگاری های زیادی برای حفظ آب نشان می دهند.
تقریباً همه کاکتوس ها ساکولنت هستند، به این معنی که قسمت های ضخیم و گوشتی دارند که برای ذخیره آب مناسب است.
بر خلاف بسیاری از ساکولنت های دیگر، ساقه تنها بخشی از اکثر کاکتوس ها است که این فرآیند حیاتی در آن انجام می شود.
اکثر گونه‌های کاکتوس‌ها برگ‌های واقعی خود را از دست داده‌اند و فقط خارهایی را حفظ می‌کنند که برگ‌های بسیار اصلاح‌شده هستند.
خارها علاوه بر دفاع در برابر گیاهخواران، با کاهش جریان هوا در نزدیکی کاکتوس و ایجاد مقداری سایه، از از دست دادن آب جلوگیری می کند.
در غیاب برگ، ساقه های بزرگ شده فتوسنتز را انجام می دهند.
کاکتوس ها بومی قاره آمریکا هستند، از پاتاگونیا در جنوب تا بخش هایی از غرب کانادا در شمال – به جز Rhipsalis baccifera که در آفریقا و سریلانکا نیز رشد می کند.

خارهای کاکتوس از ساختارهای تخصصی به نام آرئول تولید می شوند که نوعی شاخه بسیار کاهش یافته است.
آرئول ها از ویژگی های شناسایی کاکتوس ها هستند. علاوه بر خارها، آرئول ها گل هایی را ایجاد می کنند که معمولاً لوله ای و چند گلبرگ هستند. بسیاری از کاکتوس ها دارای فصل رشد کوتاه و خواب طولانی هستند و می توانند به سرعت به هر بارندگی واکنش نشان دهند، با کمک سیستم ریشه ای گسترده اما نسبتا کم عمق که به سرعت هر آبی را که به سطح زمین می رسد جذب می کند.
ساقه‌های کاکتوس اغلب آجدار یا بال‌دار هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد به راحتی منبسط و منقبض شوند تا پس از بارندگی، آب را سریع جذب کنند و به دنبال آن دوره‌های خشکی طولانی‌مدت رخ می‌دهد.
مانند سایر گیاهان آبدار، بیشتر کاکتوس ها از مکانیسم خاصی به نام “متابولیسم اسید کراسولاس” (CAM) به عنوان بخشی از فتوسنتز استفاده می کنند.
تعرق که طی آن دی اکسید کربن وارد گیاه می شود و آب از آن خارج می شود، در طول روز و همزمان با فتوسنتز انجام نمی شود، بلکه در شب اتفاق می افتد.
این گیاه و میوه کاکتوس دی اکسید کربنی را که جذب می کند به عنوان اسید مالیک ذخیره می کند و آن را تا زمان بازگشت نور حفظ می کند و تنها پس از آن از آن در فتوسنتز استفاده می کند. از آنجایی که تعرق در ساعات خنک‌تر و مرطوب‌تر شب اتفاق می‌افتد، از دست دادن آب به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.
بسیاری از کاکتوس‌های کوچکتر ساقه‌های کره‌ای دارند که بیشترین حجم ممکن را برای ذخیره‌سازی آب و کمترین سطح ممکن را برای تلفات آب در اثر تعرق ترکیب می‌کنند.
. بلندترین کاکتوس آزاد Pachycereus pringlei با حداکثر ارتفاع ثبت شده ۱۹.۲ متر (۶۳ فوت) است.
کوچکترین آنها Blossfeldia liliputiana است که در زمان بلوغ فقط 1 سانتی متر (0.4 اینچ) قطر دارد.
گفته می‌شود که یک ساگواروی کاملاً رشد یافته (Carnegiea gigantea) می‌تواند تا 200 گالن آمریکا (760 لیتر؛ 170 میلیون لیتر) آب را در طول یک طوفان باران جذب کند.
تعداد کمی از گونه ها به طور قابل توجهی از نظر ظاهری با اکثر خانواده ها متفاوت هستند. حداقل به صورت سطحی، گیاهان از جنس Pereskia شبیه سایر درختان و درختچه هایی هستند که در اطراف آنها رشد می کنند.
Pereskia نزدیک به گونه های اجدادی است که همه کاکتوس ها از آن تکامل یافته اند.
در مناطق گرمسیری، کاکتوس های دیگر به عنوان کوهنوردان جنگلی و اپی فیت رشد می کنند
کاکتوس ها کاربردهای مختلفی دارند: بسیاری از گونه ها به عنوان گیاهان زینتی استفاده می شوند، برخی دیگر برای علوفه یا علوفه و برخی دیگر برای غذا (به ویژه میوه آنها) رشد می کنند.
کوشین محصول حشره ای است که روی برخی از کاکتوس ها زندگی می کند.
بسیاری از گیاهان آبدار در دنیای قدیم و جدید – مانند برخی از Euphorbiaceae (euphorbias) – شباهت قابل توجهی به کاکتوس ها دارند و ممکن است در استفاده رایج به اشتباه “کاکتوس” نامیده شوند.
ریشه ها تنها 1.3 سانتی متر عمق دارند، بنابراین زمان زیادی طول نمی کشد تا آب باران برای جذب به آنها برسد.
روزنه های کاکتوس فقط در طول شب باز می شوند.
کاکتوس ها -معمولاً- چون پیر شده اند می میرند!
برخی از گیاهان کاکتوس فقط پانزده سال عمر می کنند، اما برخی از آنها تا 300 سال عمر می کنند.
کاکتوس می تواند یک سال تمام بدون باران زندگی کند.
کاکتوس گل های بزرگی را رشد می دهد که از رز هلندی بزرگتر است و می توانند زرد، قرمز، صورتی، سفید، نارنجی یا آبی باشند
برخی از گل های کاکتوس فقط یک روز شکوفا می شوند، در حالی که برخی دیگر برای هفته ها ماندگاری دارند.
برخی از کاکتوس ها… سمی هستند!
برخی از انواع کاکتوس میوه هایی را پرورش می دهند که وقتی رسیده و آماده مصرف هستند قرمز یا زرد می شوند.
گل های گیاهان کاکتوس معمولاً توسط زنبورها، پروانه ها، پروانه ها و حتی خفاش ها گرده افشانی می شوند.