دولت ایران علاوه بر استراتژی‌های بازدارنده در مجموعه جاسوسی خود، سیاست‌های فعالی را برای هدایت کاربران به فضاهای سایبری که سطح مطلوب نظارت دولتی را برآورده می‌کرد، امتحان کرد.
یک اپلیکیشن پیام‌رسان داخلی به نام سروش به‌طور گسترده لیف بافتنی جدید در کانال‌های تلویزیونی رسمی دولتی تبلیغ شد.
این اپلیکیشن که توسط یک شرکت وابسته به سازمان صدا و سیما که پخش کننده انحصاری رادیو و تلویزیون کشور است (Soltani 2018) توسعه یافته است، اولین پلتفرم از چندین پلتفرم ایجاد شده برای جایگزینی یک جایگزین محبوب غربی نیست.
یا در نتیجه تحریم‌ها علیه ایران یا سیاست‌های با ۱۰۰ میلیون چیکار کنم دولت، یوتیوب، گوگل پلی، فروشگاه iTunes و بسیاری موارد دیگر قبلاً با نمونه‌های اولیه محلی جایگزین شده‌اند.
در این مورد، مجموعه عظیم کاربران تلگرام، تلاش‌های پیشگیرانه دولت را سخت‌تر کرد. به عنوان مثال، مدیران سروش با استفاده از شماره تلفن همراه شهروندان بدون اطلاع یا رضایت آنها حساب‌های جعلی ایجاد کردند (رنجبر 2018).
استفاده از تلگرام در نهایت غیرقانونی اعلام شد، زیرا دسترسی به این پلتفرم بدون استفاده از ابزارهای دور زدن غیرممکن بود (BBC Persian 2018b)، که توسط قانون جرایم سایبری ایران در سال 2009 ممنوع است.
این قانون توزیع، فروش و راهنمایی استفاده از ابزارهای دور زدن سرویس آرکوپال ایرانی را جرم انگاری می کند (مجلس جمهوری اسلامی ایران 1387).
با توجه به سیستم سیاسی سفت و سخت ایران و عدم آزادی بیان، جامعه سایبری فعالانه‌تر و نوآورانه‌تر به این ممنوعیت واکنش نشان داد.
یک گروه فعال ناشناس Telegram Digital Resistance را سایت پلیس فتا به‌عنوان «نسخه سفارشی‌شده تلگرام که ابزار دور زدن سایفون را یکپارچه می‌کند» (TelegramDR n.d.) معرفی کرد.
اگرچه اپلیکیشن TelegramDR به دلیل نقض کپی رایت از فروشگاه های اپلیکیشن حذف شد، اما ایده ادغام تلگرام با سایر اپلیکیشن ها توجه توسعه دهندگان پلتفرم های وابسته به دولت را به خود جلب کرد.
به این ترتیب هاتگرام و تلگرام طلایی توسط نیروهای امنیتی (DW Persian 2018) با سرورهای مستقر در خاک ایران توسعه یافتند (فردا نیوز 2018).
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.